دوقلوهای ما پارمین و آروین نازنین

اینروزا بازم افتادم رو دور شمردن روزها تا دوقلوها دوسالشون بشه شاید یه کمی شرایط آسونتر بشه همش فکر میکنم اگه صحبت کنن و همه حرفای مارو بفهمن از شیر و پوشک بگیریم حتما به نفس راحت میتونیم بکشیم اگه با پرستار بتونم تنهاشون بذارم و باخیال راحت هم برم اداره تاحدودی زندگیم مستقل میشه و از این وضعیت خلاص میشم همیشه اولین چیزی که هرروز از خدا میخواستم این بود که منو محتاج هیچ بنی بشری نکنه حتما یه خیری بود توی این اتفاقا دیگه .بازم خداروشکر که هستن و کمکمون میکنن حالا جزییاتشو دیگه باید فاکتور بگیریم زیاد بهش فکر نکنیم و لبخند بزنیم و سعی کنیم حالمون خوب باشه .  کاش زودتر بشه که پارمین هم به شیر و هم به آب نگه abba تا من بدونم بلاخره آب م...